Posts

Showing posts from March, 2011

რელიეფი „პიეტა”

Image
ეს დღეც გადავიდა ყირამალა, მკლავები ერთმანეთზე გადახიდე - ქურუმმა აღსავლენი მოიხადე, თუ ეს ქალწულობა სახადია. მზის გარდა ვერც ვერავინ შეამჩნია. სანამ მიწისმიღმა, ცხენის ძუას გამოგაბამენ და თმით გათრევენ შენ უკვე ცათამიღმა გადასულხარ, სურვილს უკანასკნელს შეუსრულებ მამას, აბა რაა, ნაბოლარა. მზერა მიღმიერში გადამალე, მოხუცი უცინარი ვითომ ფშვინავს, შენი იარაღი - ჩუმად ყოფნა, ყველა დანარჩენი განზე დარჩა, არცერთი ბგერა აღარ დაგცდა, კვარცხბეკზე თმა რომ გაიშალა, თითქოს ბაღს ატამი აუყვავდა, პირველი მზის სხივი მოშიშვლებულ ოქრომკერდს დაეცა, უეცრად და სასახლის ცისარტყელა კარიც გატყდა. ბოლოქანქარა ბიჭო-გოგიები, მოლაღურებია სამოთხის ჩიტები, დანარჩენნი გალობენ, გალობენ, დილაა და ზღვათა და უდაბნოთა ქართა ქარიშხალთა მიღმა კიდევ ერთი ნაბოლარა ტაძრის მელნისფერ მარტოობას საკმევლის კვამლით მალავს: შენ უკვე ცათამიღმა გადასულხარ, ყვითელი ზამბახები დამშრალ გუგებიდან ამოდიან - მეომრებს დასახევი რაღა დარჩათ.

Sacrkal nirvana

Image
ორ დღეს პირი არა მბანა დედამა ჩემმა. ყველა გვერდს მივლის გვერდს ჩამივლის არავინ. გათოვდა. მთა ალუბლად აყვავდა. ამ ღამის დღესა გამასწარი. პატარ-პატარა ბიძგებით, დიდი სიკვდილები დამიმსხვრიე, პრიმიტიულად და ყირამალა. ორ დღეს პირი არა მბანა დედამა ჩემმა ყველა გვერდს მივლის გვერდს ჩამივლის არავინ. მინდოდა მტერი –ადამიანი. აგურის სახლების, ყველა საბუხრის მოჩვენებას გლამურ-გამურულ ჟესტებით გაეშვი თვალები ამდის შუბლზე ან ზურგზე ხელად მაჩნდება. დამცინ-მხარხარებს, ყველა კატა და ყველა ძაღლი, გამზრდელ ვიტამინებით გაჭყეპილი. რად მინდოდა მტერი - ადამიანები?! კედელ-კედელ. ორ დღეს პირი არა მბანა დედამა ჩემმა ყველა გვერდს მივლის გვერდს ჩამივლის არავინ. ჩიხ-ჩიხ, ახლა უკვე ფრთა აშლილსა ვეღარც მნახავ, ვეღარც გნახავ. ამ ქალაქის გზები აღმართ-დაღმართისა, დაივიწყე. რა კარგია, ჩაესახლე ახალ სამყაროს, შეხვედრის შიში გადამფრენ ჩიტებს გადაყვა, სული სულ. რა უთავბოლოდ ერთმანეთში ვიკარგებოდით სულ-სულ ჩიხია.