Posts

Showing posts from December, 2012

ხეობა

Image
რაც იყავ მიწაში ჩაგდე, ისევ ის ამოგჩიჩქნე. თეთრ მარლებში გაგხვევ, მხარზე გაგიდებ და აი, მაინც, სადამდე გავძლებ?! დაუმარხავი ძვალი სულს მომთხოვ, სული წყალგაღმა დაიწყებ მოთქმას. ნება დამრთოს და მერე მე ვიცი, ჩემმა ქალობამ და გავშლიდი ამ ძვლებს გამოქვაბულში, გავიშლიდი თმას, ბუტბუტით შევულოცავდი. გამო, გა- მო- დით. ხორცს ავასხავდი, ამოვკემსამდი, სულს ვშთაბერდი, ჩავარდნილ თვალს ამოვიყვანდი, თავიდანაც კი დაგართავდი. ასწლოვან უთხოვარას ძირში ხავსიან ქოხმახს აბლაბუდებს გავუქრობდით, ცეცხლს დავანთებდით, გავაცოცხლებდით. რადგან დავრჩით ხეების ანაბარა, რადგან დავრჩით მიწის პირზე, რადგან დავრჩით ალალბედზე, წყალმაც კი არ წაგვიღო.

ლანდშაფტი. ტაძრად გადაცემისა

Image
ხის ფესვების სიძლიერით მოიწევს ეს მაგნიტური მიზიდულობა ორ სხეულს შორის არსებული. და შიგნიდან გაჩენილ ცეცხლს, მზის ამოსვლამდე, დეკემბრის სუსხი - მეხანძრე აქრობს. ოფისის დალუქულ სარკმლიდან მოისმის ეკლესიის სამრეკლოს დედა ზარის ხმა. თეთრ შროშანით ხელდამშვენებული, პატარა გოგო - მარიამი, ამოდის გუმბათიდან თავმოდრეკით. ირმების ჯიუტი ვნებით შემოსილი. ვძრწი. თვალები გარბიან მდნარ მზისკენ, სხეული ყოფის სიმსუბუქეს ნებდება.