Posts

ნატა ვარადას ბიოგრაფია

Image
          ნატა ვარადა ( ვარადაშვილი )   დაიბადა 1978 წლის 11 ივნისს , ყვარელში. 1994 წელს დაამთავრა საშუალო სკოლა და ჩააბარა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ( თსუ ) ჟურნალისტიკის ფაკულტეტზე , ტელეჟურნალისტიკის განხრით . 2000 წლიდან იბეჭდება ლიტერატურულ პერიოდიკაში .  2012 წელს რადიოთეატრში დაიდგა მისი რადიოპიესა „ ფოკუს - მოკუს - ფრრ ” ( რეჟ . ზურაბ კანდელაკი ), სადაც მთავარ როლს ასრულებს მსახიობი ზურაბ ყიფშიძე . რადიოპიესაში მოთხრობილია ფრანგი პოეტის , ფრანსუა ვიიონის ცხოვრება და შემოქმედება , ამასთან მხატვრულ - ალეგორიული ხერხებით გაკრიტიკებულია საქართველოში წლების განმავლობაში გამეფებული უსამართლობა , ასევე ციხის საკნებში პატიმართა უფლებების უკანონო შელახვა და ის დამამცირებელი პოლიტიკა , რომელიც დაკანონებული იყო ხელისუფლების მიერ 2003-2012 წლებში . რადიოპიესა „ ფოკუს - მოკუს - ფრრ ” ხორვატიის რადიოპიესების საერთაშორისო კონკურსის ( PRIX MARULIC -2013) ფინალისტია.   2018 წელს ლიტერატურული პრემია „საგურამო“ მიენიჭა პ

ალბინოზი მთავარანგელოზი აწივლებულ მზესუმზირებში

Image
მთელი ზაფხული ერთ ოთახში შემიგროვდა, შენ სადღა დაგტიო. ჩემი სხეულიდან რომ გამოეტიო. აქეთ ეს აგვისტოს დაგრძელებული სიცხე, მზის ჩრდილს დატოლებული, გემუდარება ხელში აყვანას... იქეთ... მე შემიძლია ყოველსისხამზე თავიდან გავჩნდე, ახლადამოწვერილ მზის სხივივით ახლადთვალახელილ ჩვილივით ახლადმოგებულ ხბოსავით ახლადმოწველილ რძესავით დავესიზმრო ცინცხალ ღვთაებებს, (გ)აცხადება მოვთხოვო... ჩემ სხეულიდან გამოვიტყუო სული, ზეცისკენ ტაატით წავწიო... რომ მერე მიწის სპორებს ვუტეხო ჩემივე ხელით ჩემივე გულ-მკერდი... ეზოს კი, როგორც სექტემბრის სპლინი ედება ხავსის მიეთ-მოეთი.. მშობლები ძილში პირღიად მწოლნი, მერცხლის ბუდეში ბარტყებს - მოჰგვანან..

ძველი გავაზის ამბები

Image
 საბა და საბედა, ძველი გავაზი

ტალითა, კუმი*

                        წინაპრებს , მათეს და მართას სულებს   ლამაზმაო თუშის ქალამა , თმანზე შაიჭრანაო თმანიაა *   ასული _ 16 წლისა ქალი    თექვსმეტი წლის   ასული ჩემს სიცოცხლეში კვავლოს ვცხოვრობდი . „ ჭრიჭინობელა პატარა ქალოს ” მიძახის მამა . დიახ . ახლაც იქ ვცხოვრობ , არსად წავსულვარ . ჩემი ანგელოზი ძუძუმწოვარაც აქვეა , თებჟორიკებთან ვათევ ღამეს ძველ აკლდამაში . - ჭრიჭინობელა , პატარა ქალოო , თუნგულა აიღე , წყაროს წყალი მომიტანე , მამა გენაცვალოს , მამას ოქრო გოგო , ვინ არიო ?! _ წამიმღერებდა მამილო ჩემი , ტყაპუჭიანი და მეც მიყვარდა ღელეზე სირბილი , პეპლებსა და დეკებს დავსდევდი , ფეხს , შიშველს , სიპ ქვებს ვანდობდი და ადევნებულ კუტკალიებს კუდებს ვაცლიდი . - მამი , ეგ კომბალ მამეცი და მე ვიცი - მეთქი . მზე სანამ ამაიწვერებოდეს დავადგები გზასა და ავალ აკლდამების ალაგასა . გავხსნი ხის ურდულს , შევიკეცები და დაველოდები იმ უცნაური ქვეყნის მინდვრების , ყაყაჩოებისა და ჩიტირეკიების მოსვლას , სადაც