ესმას და რენოს ფერთა ბრწყინვალე დღესასწაული
…იბადება ადამიანი და მასში მარადიულის ხსოვნა, ერთიანობა უსასრულობასთან ცინცხალია. უმეტესობა ასაკის მატებასთან ერთად შორდება მარადიულ ჭეშმარიტს, იძირება შემოგროვილ ჩენჩოში… ჩემი შემოქმედებით სწორედ ამას მინდა შევახსენებდე ადამიანს, რაღაც მივიწყებულს, ძირეულს, ძალიან ნაცნობ-ჩვეულებრივს; არ ვაძლევდე მის სულს პირველადის, ბედნიერის, კეთილის დავიწყების საშუალებას. (ესმა ონიანი) ორი ფერი - ერთი ლაჟვარდისფერი , ზეციური და მეორე, მცხუნვარე , გადადუღებული მზისდარი მეწამულის ფერი , როგორც დედისა და ყრმის გამოსახულება, გამორჩეულ ფერთა ნამდვილი ამობრწყინება ტილოზე და ნიჭიერების , როგორც სულიწმინდისეული მადლის გადმოქცევა – ეს პირველი შთაბეჭდილებაა , რომელიც არ შეიძლება არ დაგეუფლოს, როცა ორ ქართველ , უაღრესად თვითმყოფად , ერთი შეხედვით , და ალბათ , ასეცაა , მხატვრული სკოლის განსხვავებულ წარმომადგენელს შეხვდები , ისევ და ისევ უზენაესის ნებით . ის , რაც ამ ორ ადამიანს და შემოქმედს აახლოებს ეს არის თანადროული ეპოქა და ქალაქი – თბილისი . კომუნისტურ და უღმერთო, დ...