თიხის თოჯინას ძლისპირი

ლურჯი ზღვის ნისლში
მძინარე ვეშაპივით გაწოლილ წითელ გემს,
მწვანე უნაბის თვალებით შევცქერი -
ნესტი დამბზარავს შენს თითებში მოზელილ
თიხას. 





ნოემბრის წვიმა თმას, ბაგეებს, პაწია ძუძუს,
სათითაოდ ჩამოგიზიდავს დამბალ მიწისქვეშ -
ასე, მწვერვალებს, ალბათ სტკივათ
თოვლის კაცის სიმარტოვე -  
ზვავი კი სოფლის ბინდისფერ დარდებს,
სიჩუმეთი გამოათეთრებს.

Comments

Popular posts from this blog

დაუჯდომელი წმინდა ადრიანეს და ნატალიასი

ბოროტებისთვის წესის აგება

ანა ლაშხელი-ონიანი - ბებო