ზურგიდან

სიშორის არსიდან,
შემთხვევით ხავსიან ნაძვებთან  ავღმოჩნდი -
ბებერი ქურუმების ქოროა,
დუმილი.
თმაზე ამეწება კევივით,
ხეებს დაღარული  ჭრილობა.
ზურგიდან. მოტრიალდი.
დათვალე. იხილები და მიდიხარ.
ამ ბაღში დამშრალი ლოცვებით,
ერთად  არასოდეს ვყოფილვართ.
ხმელი ხე ქურუმი ქალია –
ქერქზე ამოტვიფრულ შენს სახელს
სიცოცხლის რკალებად დაიმჩნევს,
ტოტები ნესტიან მიწაზე წაკვეთილ კიდურებს
მიუგავს.

წლებია.
ნაძვების რიტუალს მივყვებით.
სიშორის არსიდან შენამდე –
ერთი ამოსუნთქვაც ბევრია.